Sezon na szale i czapki uważam za otwarty!
A jak już owijać się, to może niebanalnie, czyli oryginalnie, czyli:
EKOLOGICZNA ETOLA Z LISA
jako propozycja otulacza i zamiennik szalika.
Etola wykonana z włóczki boucle (mieszanka wełny wielbłąda i akrylu)
Zapinana na krawiecki "futrzany" pstryczek
Od wieków kobiety w mojej rodzinie zaprogramowane są genetycznie na miłość do rękodzieła. Nie takiego rękodzieła z potrzeby (uszyć prostą koszulę, zrobić czapkę, nawlec korale), ale artystycznego, niepowtarzalnego, jedynego w swoim rodzaju (jak już koszula, to taka, że kopara opada - ponadczasowa; jak czapka to pełen odlot; a jak korale, to hipnotyzujące)
Taka jest moja mama.
Odkąd pamiętam szyła sobie i nam ciuchy. Najmodniejsze żurnale modowe dostawała od ciotki z Francji.
Dziergała nietuzinkowe swetry i niepowtarzalne czapki. Cały dom oparty na rękodziele!
Ale do sedna.
Potrafiła jak nikt inny wyindywidualizować się z rozentuzjazmowanego tłumu 🙂
Wzbudzała
(i wzbudza) zachwyt i zazdrość, a co za tym idzie - dostawała
propozycje sprzedaży swoich prac. Zawsze odmawiała mówiąc:"nie robię na
sprzedaż, moje prace są bezcenne, bo nie da się wycenić niezależności i
indywidualnego stylu. JESTEM MARKĄ SAMĄ W SOBIE I DLA SIEBIE".
Ale
były i precedensy! I co było dla mnie jak na tamte czasy sprzeczne z
maminymi zasadami - potrafiła zrobić coś od tak i sprezentować. A robiła
to dość często. Teraz wiem, że tak manifestowała swoją niezależność
artystyczną 🙂
To mamy BEZCENNE RĘKODZIEŁO nie posiadało ceny rynkowej, ale miało dla niej samej CENĘ WOLNOŚCI.
Jeśli
w jej otoczeniu znalazł się ktoś, kto poczuł, że też chce podążać tą
drogą, to mama zawsze służyła pomocą. Uczyła wszystkich technik, które
sama opanowała.
Na zdjęciu jest moja rodzinka. Wszyscy, oprócz taty ubrani jesteśmy w ciuchy, które uszyła moja mama
... czyli Genesis marki osobistej
Zacznę od tego, że mam na imię Magdalena, a Mada to rodzinna ksywka, za którą nie przepadałam 🙄
Lata świetlne temu, gdy byłam dzieckiem, chętnie i z powodzeniem lepiłam tzw. dioramy
w pudełkach po czekoladkach. Przeważnie wioski krasnali. Miniaturki, bo oszczędzałam na plastelinie.
I tak kojarzona byłam zawsze z masami plastycznymi. Jakie było moje zdziwienie, gdy na 18 -tkę dostałam od ciotki z Francji pudło modeliny. Z przymusu (by się nie zmarnowało) i z radości tworzenia, zaczęłam czynić biżuterię wszelaką i rozdawać.
Moja mama ochoczo nosiła te modelinowe twory (nowość w tamtych czasach), czując przy tym niesamowitą frajdę, gdyż od zawsze uwielbiała wyróżniać się z tłumu. Pracowała wtedy w wielkim gmachu, gdzie pracowały prawie same kobiety. Zauważyły one jej nowy outfit i zaczęły zamęczać mamę pytaniami typu:"a skąd?". Mama z dumą odpowiadała:"od Mady". Panie nieśmiało sugerowały, że chciałyby nabyć takowe twory drogą kupna. Mamie trudno było rozstawać się z wizerunkiem "tej jedynej", więc na odczepnego rzucała:"ale to jest drogie, bo to jest ekskluzywne.
Naciski były coraz większe, dlatego mama podała cenę zaporową (jak jej się wtedy wydawało)... a panie tę cenę o dziwo zaakceptowały.
- Tanio
się nie sprzedamy - powiedziała mi w domu, wyraźnie niezadowolona z
takiego obrotu sprawy.
Tak oto postawiła mnie przed faktem
dokonanym. Chcąc nie chcąc, stałam się producentką ekskluzywnej
biżuterii modelinowej (na tamte czasy). No i musiałam dorobić do niej całą
tę otoczkę ekskluzywności: opakowania, metki, no i nazwę... na którą nie
miałam już wielkiego wpływu 😂
Do wkurzającej ksywki MADA,
dorobiłam (tak dla draki) Art Vision, by było tak ekskluzywnie,
zagranicznie, "hamerykansko"... Wymyśliłam na szybko logo... no i poszło w świat...
I tak szło jeszcze przez kilka lat studiów (mój dealer pozostał w domu, więc całą produkcję oddawałam już do butiku).
Po latach (też dla draki), odkurzyłam tę "sławną" markę z lat młodości, by podłubać sobie jeszcze w rękodziele... ale to już historia na inne posty.
O tym, że pochodzę z domu, gdzie żarty były na porządku dziennym, już kiedyś wspominałam. Robiliśmy sobie różne psikusy w granicach przyzwoitości, ale w tym konkretnym przypadku to trochę z bratem przesadziliśmy.
Nasza mama miała w zwyczaju
przygotowywać sobie strój do pracy na następny dzień.
Uwielbiała futra i
wszelkie futrzaste dodatki. Brat postarał się o długie, żółte zęby
nutrii a ja o wielkie, wypukłe guziki, z których zrobiłam zezowate gały.
Umieściliśmy to wszystko na etoli z lisa w odpowiednim miejscu, a dla
wzmocnienia efektu przyczepiliśmy jeszcze ogon do maminego płaszcza.
Była
zima, ciemno, więc drogę do pracy mama pokonała w pełnym przebraniu,
nie wzbudzając (chyba) większych emocji. Na miejscu zlokalizowała tylko
ogon.
W drogę powrotną dziarsko wyruszyła odziana w zezowatego lisa,
ciesząc się, z życzliwości napotkanych po drodze ludzi.
W domu
dopiero zauważyła, co było powodem tej radości, bo nakryła nas na
rozbieraniu lisa. Początkowo się wściekła ale potem już wyraźnie
rozbawiona zagroziła, że wydzierga specjalnie dla mnie taką
ekologiczną etolę, w której będę latać przez całą zimę... co też po
czasie uczyniła 😆 Zezowatego lisa z wystającymi zębami 😂
Ot i cała hihihistoria ekologicznej etoli lisowej ☺
Ta na zdjęciu, to jest "powtórka z rozrywki", bo po prostu MUSIAŁAM 😂
Darowałam sobie te wystające zęby i zeza, rzecz jasna.
- Zrobiłabyś taką czapkę?
- Zrobiłabym, ale mi się nie chce - odparłam
- Nie chce ci się, czy nie umiesz? - dociskała
- A co tu jest "do umienia"? Bierzesz i robisz!
- To bierz i zrób, jak umiesz - nie dawała za wygraną
Tak wjechała mi na ambicję, że wzięłam i zrobiłam... jak umiałam. Efekty widać poniżej:
- Oto ona! Hihihistoryczna czapka
Córka łypnęła tylko znad czytnika jednym okiem i wyraźnie czymś rozbawiona, rzekła:
- A kto ci teraz tego hehehełma hihihistorycznego kupi?
No myślałam, że szlag mnie trafi! Ja tu zmóżdżam się nad jakąś nikomu do niczego niepotrzebną czapką, bo ambicja mnie wyniosła ponad poziom własnej dumy, a ta zamiast zachwycać się dziko, obśmiewa (diabli wiedzą co - książkę/czapkę/mnie)
Wystawiłam więc tę nieszczęsną czapkę w sklepie, obok moich poważnych kapcioszków i zabawnych gadżetów, a niech tam - zobaczymy, czy znajdzie się ktoś z poczuciem humoru na tyle elastycznym, by zakupić tę czapkę, nadziać na głowę i wyindywidualizować się z rozentuzjazmowanego tłumu.
No i długo nie czekałam. A potem okazało się, że takich ludzi z tzw. "luźną gumą" jest więcej, bo posypały się zamówienia i tak oto chcąc nie chcąc szlifowałam warsztat i udoskonalałam kolejne modele:
Z Wielką Orkiestrą Świątecznej Pomocy zawsze mi po drodze.
Od kilku ładnych lat wrzucam na licytacje Allegro swoje hehehełmy
W tym roku wystawiłam taki oto czapek:
Jest to hehehełm męski, pasujący na głowę o obwodzie od 56cm (luźno) do 62cm (ciasno)
W tym roku, z powodu Covida przyłbicę podszyłam dzianiną tak, by stanowiła dodatkową ochronę. Jakby to komuś było mało, to zawsze może dołożyć sobie filtr, bo dzianina tworzy kieszonkę.
Czapek wykonany jest z włóczki akrylowej. Nie uczula.
Jest to jedyny taki model hełmu na rynku, który da się wywinąć na lewą stronę i prać w pralce :)
Chętnych, by wspomóc tak szczytny cel i przy okazji wylicytować hehehełma zapraszam na tę stronę KLIK
Szukałam wzoru takiej bardziej eleganckiej czapki, która idealnie pasowałaby do płaszcza
Udało mi się zrobić taki oto kapelinder:
I jeszcze jeden:
I jeszcze kilka, ale te pokażę innym razem
